ساختمان های ساخته شده با کیسه های خاکی (ایمن و پایدار)

ساختمان هایی که با کیسه های خاکی (که گاهی کیسه های شن نیز نامیده می شوند) ساخته شده اند. برای اولین بار در دهه ۱۹۸۰، مفهوم ساخت سازه های دائمی با کیسه های پرشده از مواد خاکی رایج گردید. این موضوع را یک معماری ایرانی الاصل به نام نادر خلیلی مطرح نمود. ولیکن از مدتها قبل، از کیسه های شن مخصوصاً توسط ارتش برای ایجاد موانع محکم و محافظتی جهت کنترل سیلاب استفاده می گردید. به همان دلایلی امنیت و پایداری که ارتش از آنها بهره می برد می تواند باعث ایجاد مسکن نیز گردد. از آنجا که دیوارها بخش اعظمی از یک ساختمان را شکل می دهند باید آنها در برابر انواع شرایط جوی مانند زلزله و سیل (یا حتی گلوله ها) مقاومت کنند از این رو می توان با کمترین هزینه، آنها را به سادگی و به سرعت با اجزای سازنده در دسترس پیاده سازی نمود.

ساختمان ساخته شده با کیسه های خاکی طرحی منحصر به فرد در راستای محقق ساختن معماری پایدار است. کیسه ها را می توان با مواد طبیعی و محلی پر نمود، این امر باعث کاهش انرژی نهان می شود که معمولاً در ساخت و حمل مصالح ساختمانی دیده می شود. کیسه های خاکی بسته به نوع پر شدن آن ها، مزیت فوق العاده ای در تأمین جرم حرارتی یا عایق بندی دارند. وقتی با خاک پر می شوند، جرم حرارتی ایجاد می کنند، اما هنگامی که با مواد سبک تر مانند سنگ های آتشفشانی خرد شده، پرلیت، ورمیکولیت یا پوسته برنج پر می شوند، خاصیت عایق را ایجاد می کنند. کیسه هوقتی از سنگ ریزه پر می شوند می توانند به عنوان فنداسیون و تا حدی نقش عایق را ایفا کنند.